Nie można istnieć bez nadziei.

Świat skrytych marzeń i fantazji
zniknie w pustoty szarej brei,
podda się biernej eutanazji.

Każdą myśl, ciszy martwe fale,
marznącym lodem wnet zaleją.

By wciąż oddychać trzeba stale
trwającą żywić się nadzieją,
która pod stopy świat położy.

Na horyzoncie zaś rozbłyśnie
zielonym blaskiem pierwszej zorzy.

W cichym zakątku się ułoży,
na zawsze na dnie serca przyśnie.

Warszawa lipiec 2009

Nie każdy jest zdobywcą, chociaż dostał szansę
na zebranie trofeów z wyprawy przez życie.
Tytuł temu przypadnie, kto marzeń sekstansem
szlak wędrówki w nieznane wskaże należycie.

Temu, kto spośród wielu danych atrybutów
nieodparte poznania pragnienie wybierze.
W nieugiętej opoce odciśnie ślad butów,
kto do końca podróży wytrwa w swojej wierze.

Kto zostawi czas z tyłu by go nie dogonił,
fantazją nieprzebranych pomysłów zaskoczy,
przeciwnościom pokaże prawo mocnej dłoni,
kto charyzmy armaty na podbój wytoczy.

Kto nie spocznie na laurze z obliczem leniucha,
myśląc, że gdy źdźbło złapał w majątek opływa,
kto z nieprzejednanym duchem uparciucha
wciąż nowe przestrzenie będzie chciał zdobywać.

Warszawa 26 sierpnia 2009

Nogi z wolna ruszyły ostrożnie stąpając
po gruncie kamienistym w hebanowej toni.
Głuchą ciszę zmąciły, w mroku dróg szukając,
świsty, tnące powietrze, wyciągniętych dłoni.

Drżące palce poczuły, jak pancerna skała
lęk intruza skarciła ironicznym śmiechem.
W zaułek przepełniony rozpaczą zagnała,
w którym odgłos szyderstwa odbijał się echem.

Zmysły w ciemno szukając wrót wyjścia z blokady
natknęły się na ścianę inwektyw i chamstwa.
Ciało, niczym rykoszet, wpadło na mur zdrady
wyrosły na cokole obłudy i kłamstwa.

Ręce ciemność plądrując w szalonym pośpiechu
znalazły nową drogę wśród murów za rogiem,
dziurawych od agresji, spękanych od grzechu,
zmurszałych i przeżartych trawiącym nałogiem.

Dostrzegłszy blask w oddali usta krzyk wydały,
pchając ciało w odruchu panicznego pędu
do wyjścia, w którym oczy zwątpione ujrzały
szeroko rozpostarte wrota do obłędu.

Nadzieja zgasła w duszy przed nowym wyzwaniem
okrytym cierpkim płaszczem złośliwej satyry.
W blasku pełni księżyca, znudzony czekaniem,
po drugiej stronie wyjścia lśnił drugi labirynt.

Warszawa 11 marca 2010